KLASYKI PRL. CZ. 39 – BIGOS Z CUKINII

Jak to bywa z przepisami w czasach PRLu, nazwa potrawy często jest myląca. Tak jest również z bigosem z cukinii. Nie ma w nim ani grama kapusty, ale przecież pierwotny bigos, również jej nie zawierał. Skąd pomysł na to danie? Cukinie w Polsce zaczęto powszechnie uprawiać pod koniec lat 70 XX wieku. Na początku była stosowana głównie do przetworów, a szczególnie pikli. W powiecie ryckim (Lubelszczyzna), wypiekano z niej pasztet (przepis TU). W latach 80 XX wieku, cukinię przetwarzano na coraz bardziej wymyślne potrawy. Ketchup, ála ananas, kiszona, konserwowa, wszechobecne leczo i inne. Większość tych przepisów powstała najczęściej wtedy, gdy był urodzaj na cukinie. To warzywo ma do siebie to, że w niektórych latach rośnie jak szalone. Nie inaczej było z bigosem. Przepis powstał z potrzeby przerobienia dużych ilości cukinii. Pamiętam jak w latach 80 dzielono się opowieściami o bigosie, które zapisywano w zeszytach i na kartkach. Z czasem przepis był tak popularny, że można go było znaleźć w popularnych tygodnikach czy miesięcznikach dla pań. Z czasem przepis przechodził modyfikację. Zaczęto dodawać grzyby suszone, śliwki wędzone, kiełbasę i inne składniki. Z pierwotnego przepisu z samej cukinii i pomidorów, niewiele zostało. Może i dobrze, bo nie był on wyjątkowy w smaku. Nie starajcie się kroić cukinii w kostkę, bo wtedy otrzymacie zwyczajne leczo (oczywiście bez papryki), a nie coś, co przypomina bigos. To ścieranie na grubej tarce powoduje, że smak i struktura przypomina pierwowzór. Możecie użyć świeżych pomidorów lub koncentratu, ale przecier dla mnie jest najlepszy. Jeśli chodzi o grzyby, najlepsze są leśne lub brązowe pieczarki, które należy osobno udusić ze cebulą, a dopiero później dodać do reszty składników. Co by nie mówić. Bigos z cukinii jest klasykiem tamtych czasów i dziś smakuje lepiej niż kiedyś.

SKŁADNIKI:

– 1 kg młodej cukinii
– 300 g brązowych pieczarek
– 2 cebule (ok. 200 g)
– 1 marchewka (ok. 100 g)
– 300 g gęstego przecieru pomidorowego
– 1 łyżka suszonego majeranku
– 1 łyżeczka wędzonej papryki
– sól i pieprz do smaku
– olej do smażenia

WYKONANIE:

– cebule pokroić w piórka, a pieczarki w sporą kostkę. Zrumienić na oleju. zdjąć z patelni
– cukinię i marchewkę zetrzeć na tarce na dużych oczkach. Włożyć na patelnie, na której smażyła się cebula z pieczarkami. Dodać soli i smażyć około 10 minut na dużej patelni, aż warzywa będą miękkie i odparuje cała woda. Można użyć garnka o szerokim dnie
– dodać majeranek, paprykę i przecier pomidorowy. Smażyć chwilę i dodać cebulę z pieczarkami
– doprawić do smaku solą i pieprzem

Wydrukuj jako PDF