Ten przepis powstał blisko 200 lat temu. Zawdzięczamy go lwowskim Żydom, którzy połączyli dwa najpopularniejsze składniki, by stworzyć wyjątkowe danie. Łączenie ziemniaków z jabłkami było powszechne już w XIX wieku. Zapiekano plastry ziemniaków i jabłek w piecu chlebowym i podawano jako dania obiadowe lub na kolację. Popularne na terenach górskich było puree z ziemniaków, brukwi i jabłek. Takich połączeń w kuchni w XIX i początkach XX wieku, było sporo. Popularność polegała na prostocie potraw, ich niskim koszcie i dostępności składników. Lwowskie placki podawano z dodatkiem cukru, śmietany, konfitur. A, jaki jest ich smak? Bardzo oryginalny. Przebija bardziej jabłkowy, szczególnie gdy użyjemy odmian kwaśnych. Do zagęszczenia masy używano mąki pszennej lub krochmalu. By nadać wykwintności, do masy dodawano rodzynek i korzennych przypraw. Bardzo ważne jest, by ziemniaków nie solić podczas gotowania. Mają być słodkie po dodaniu wszystkich składników. Mamy kolejny przykład, że placki ziemniaczane nie powiedziały ostatniego zdania.
SKŁADNIKI:
– 800 g mączystych ziemniaków
– ½ kg kwaskowych jabłek
– 5 łyżek mąki ziemniaczanej
– 2 łyżki cukru pudru
– szczypta cynamonu
– olej rzepakowy do smażenia
WYKONANIE:
– ziemniaki obrać, ugotować, odcedzić i przepuścić gorące przez praskę. Wystudzić
– jabłka obrać i zetrzeć na tarce na dużych oczkach. Połączyć z ziemniakami. Dodać mąkę, cukier i cynamon. Dokładnie wymieszać dłońmi
– formować w dłoniach placki o grubości około ½ cm
– smażyć z obu stron na rumiano
– podawać z konfiturami, posypane cukrem pudrem lub ze śmietanką roślinną i świeżymi owocami
Powiem szczerze, że nie mam pojęcia
A czy można by je upiec na lekko natłuszczonej blaszce? Jesli tak to ile je piec?
Pewnie tak, tylko będzie trzeba dodać trochę mąki
*z batatem
Czy można je zrobić z bratem zamiast naszych ziemniaków?
Nie powinny
Czy można usmażyć bez tłuszczu? Nie będą surowe?