KONFEKTY NYSKIE

Przy okazji marchewkowych pierników pińskich, obiecałem Wam jeszcze jedne regionalne. Wybieramy się tym razem na Śląsk Opolski, a dokładniej do przedwojennej Nysy. Mało kto wie, że Śląsk był pierwszy w wypiekaniu pierników niż Toruń. W wielu miastach tego regionu, wypiekano już pierniki w XIII wieku. Zachęcam do lektury HISTORII PIERNIKÓW. Nie inaczej było w Nysie. Od kiedy zaczęto wypiekać pierniki w Nysie, nie wiadomo. Natomiast wiadomo, że musiały być już w mieście od XVI wieku. W tych czasach pojawiają się epitafia (Bazylika Św. Jakuba), dotyczące piernikarzy – Hans Hartlieb (1574), czy Georga Khlera z 1633 roku. Już w 1677 nadano piernikarzom odrębny cech. Jak w innych miastach piernikarskich, tak i w Nysie wypiekano pierniki miękkie i twarde, nazywane figuralnymi. Do miękkich dodawano potażu, czyli spulchniacza uzyskiwanego z węgla drzewnego. Dziś zastępujemy go sodą. Piernikarstwo nyskie swój szczyt wypieku miało na okres XVIII wieku, kiedy Andreas Sigismund Margraff w 1747 roku opracował technologię otrzymywania cukru z buraków cukrowych. W sytuacjach, kiedy brakowało miodu, używano gęstych syropów cukrowych. Powróćmy do konfektów. Źródła podają, że pierwsze wypiekano już w 1820 roku i recepturę opracował Franz Springer. Z czasem zaczęły pojawiać się kolejne piekarnie, które wypiekały nyskie konfekty. Były ich trzy rodzaje: lukrowane, z orzechami i polane czekoladą. Czym wyróżniały się konfekty na tle innych pierników? Do wypieku używano mąki żytniej z dodatkiem drobno mielonych orzechów włoskich lub migdałów i kandyzowanej skórki pomarańczowej lub cytrynowej. Przyprawy korzenne w równych proporcjach to: cynamon, kardamon i goździki (użyłem przyprawy piernikowej). Miały najczęściej okrągły kształt, pokryte białym lukrem z pasmami gorzkiej czekolady lub tylko z czekoladą. Konfekty po upieczeniu są miękkie, by po wystygnięciu stwardnieć. Zamknięte szczelnie w pojemniku, miękną po kilku dniach. Mają wyjątkowy smak od korzennych przypraw i kandyzowanej skórki. Zamiast miodu użyłem syropu z mniszka.

SKŁADNIKI:

– 200 g syropu z mniszka
– 500 g mąki żytniej typ 720
– 150 g migdałów bez skórki
– 150 g cukru
– 100 g kandyzowanej skórki pomarańczowej
– 3 łyżki przyprawy piernikowej
– 1 łyżeczka sody
– 100 g wody

WYKONANIE:

– do garnka wlać syrop z mniszka, wodę i wsypać cukier. Podgrzewać ciągle mieszając, aż rozpuści się cukier. Odstawić do wystudzenia
– migdały zmielić w malakserze na drobne okruszki, a skórkę pomarańczową drobno posiekać. Wymieszać z mąką i sodą oraz przyprawą piernikową
– do suchych składników wlać ciekłe. Dokładnie wymieszać i zagnieść miękkie i elastyczne ciasto (nie za długo. Tylko do połączenia składników)
– ciasto wałkować na grubość około ½ cm na blacie podsypywanym mąką. Wykrawać najlepiej metalowym ringiem lub szklanką o ostrych krawędziach
– układac na blasze wyłożonej papierem do pieczenia. Piec około 10 minut w 170°C. Środkowa półka. Grzanie góra/dół.
– odstawić do wystudzenia. Zamknąć szczelnie w pudełku na kilka dni, aż zmiękną
– powlekać lukrem najlepiej cytrynowym, roztopioną czekoladą

Wydrukuj jako PDF