PODLASKIE OŁADZIE

Przedwojenne Podlasie było prawdziwym tyglem narodowościowym. Obok siebie żyli Polacy, Białorusini, Żydzi, Rosjanie, Litwini, Niemcy i inne nacje. Każda z nich wniosła wkład w kulturę i kuchnię. Do dziś na Podlasiu spotkamy litewski chłodnik, kuciukai, mrowisko, białoruskie pryśniaki, towkanice, pyszki, żydowskie białysy czy knysze. Oryginalna jest buza, którą na Podlasie przywieźli mieszkańcy Macedonii. Również oładzie są pochodzenia białoruskiego, a znane również w Rosji czy Ukrainie. Panie z KGW z terenów Podlasia przygotowują głównie oładzie drożdżowe z dodatkiem mleka i jaj. Ciasto powinno być na granicy rzadkiego i gęstego. Ma być lekkie i nie kleić się do dłoni. Wykrawane nożem, choć można i szklanką. Podawane są najczęściej na słodko z dżemem, konfiturą, posypane cukrem pudrem, ale również na wytrawnie z sosem grzybowym.

SKŁADNIKI:

– 450 g mąki orkiszowej typ 630 lub pszennej 550 + 1 łyżka
-30 g drożdży
– 250 g mleka owsianego
– 2 łyżki cukru
– 1 łyżka cukru waniliowego
– 2 łyżki oleju rzepakowego
– 1,5 łyżki spirytusu
– olej do smażenia

WYKONANIE:

– drożdże rozpuścić z 1 łyżką cukru i mąki w ciepłym mleku. Przykryć i odstawić na 15 minut w ciepłe miejsce
– do zaczyny dodać resztę cukru, cukier waniliowy, mąkę i spirytus. Wyrabiać ciasto około 8 minut, a następnie dodać 2 łyżki oleju i wyrabiać jeszcze około 2 minuty. Ciasto powinno być lekkie i na granicy przyklejania się do dłoni. Odstawić w ciepłe miejsce pod przykryciem na 45 minut
– ciasto wyłożyć na blat lekko oprószony mąką. Rozciągnąć na kształt kwadratu/prostokąta o grubości około 0,5 cm. Nożem przedzielić na pół, a następnie na kilka prostokątów, kwadratów czy trójkątów
– na patelnie wlać olej w ilości by było około 1 cm grubości i rozgrzać. Nie może być mocno rozgrzany, bo oładzie się przypalają z wierzchu, a w środku są surowe
– smażyć na rumiano z obu stron
– podawać z konfiturami, dżemami, cukrem pudrem

Wydrukuj jako PDF