MAZURSKIE PLIŃCE SELEROWE

Najpopularniejsze placki w naszej kuchni, to oczywiście ziemniaczane. W zależności od regionu, różnie nazywane (pleńce, placki z blachy i inne). W latach 80 zaczęto również smażyć placki z cukinii czy kabaczka. Gdy przeszukiwałem książki i artykuły w gazetach z końca XIX i początku XX wieku, okazało się, że przedwojenna kuchnia naszego terenu (wtedy pod zaborami), była pełna warzywnych placków. Nazywano je głównie opiekankami. Robiono je z warzyw korzeniowych, kasz i strączków. Niektóre przypominały kotlety, ale zdecydowana większość to dziś przypominające placki. Jedne z takich, smażono w Prusach. Ziemie tego państwa obfitowały w warzywa, gdyż dekret cesarski (Wilhelma II Hohenzollerna), nakazywał uprawę warzyw w przydomowych ogródkach. Było to respektowane poprzez wizyty oddziałów żołnierzy, którzy za brak warzyw, a szczególnie ziemniaków, wymierzali kary cielesne. Było to wynikiem troski władz o zdrowie obywateli. Jednym z uprawianych warzyw był seler. Mało znany w zaborze rosyjskim czy austrowęgierskim. Kuchnia Mazur końca XIX i początku XX wieku, ma kilka klasyków z tym warzywem. Jest obowiązkowym dodatkiem do kartoflanki po wschodnioprusku, zupy dziadowskiej, smażonych selerów i duszonych w śmietanie, gotowany w occie do surówek i podawane z pomarańczami i orzechami włoskimi. Na fali popularności ziemniaczanych plińcy, zaczęto również przetwarzać na placki selery. Ścierano je na tarce wraz z cebulą, mieszano z jajkami, mąką i przyprawami. Następnie smażono na żeliwnych patelniach. Podawano je z kwaśną śmietaną lub sosem grzybowym. Co jest charakterystyczne dla tych placków, to że na ciepło są niezwykle aromatyczne, a na zimno wykazują mało smaku. W moim przepisie oczywiście nie ma jajek, ale do tego idealna jest mąka z ciecierzycy. Możecie oczywiście dodać pszennej, ale to nie będzie już to. Plińce są delikatne i starajcie się robić je nie za grube i zbyt duże (łatwiej się przekłada na drugą stronę)

SKŁADNIKI:

– 1 duże selery (około 1 kg)
– 1 duża cebula
– 100 g mąki z ciecierzycy
– 125 g wody
– 1 łyżka suszonego majeranku
– sól i pieprz do smaku
– olej do smażenia

WYKONANIE:

– selery obrać, a następnie zetrzeć na oczkach średnich tarki (cienkie wiórki)
– cebulę zetrzeć na drobnych oczkach
– do masy dodać majeranek, wodę, mąkę, sól i pieprz do smaku. Dokładnie wymieszać
– na średnio rozgrzany tłuszcz na patelni, nakładać łyżkę masy, spłaszczać widelcem i nadawać kształt
– smażyć na rumiano z obu stron
– podawać z roślinną śmietanką (idealna 18% Plantona), lub sosem grzybowym

Wydrukuj jako PDF